Η Γλώσσα μας & το Ελληνικό Λαϊκό Τραγούδι
Σάββατο 6 Ιουνίου 2009
Ανθολογία Νεοελληνικής Ποίησης: Δεύτερη Μεταπολεμική Γενιά
ΑΝΘΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ:
Ντίνος Χριστιανόπουλος,Τύψεις
Βασίλης Καραβίτης, Η ελιά και κάτι σαν αιώνιο που συγκρατεί
Σπύρος Τσακνιάς, Δεκαπέντε ομόκεντρα ποιήματα / XIII
Κική Δημουλά, Ο πληθυντικός αριθμός
Τάσος Κόρφης, Θάνατος σε πολυκατοικία
Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου,Υστεροφημία
Ζέφη Δαράκη, Πηγαινοερχότανε
Αλέξης Ζακυθηνός, Πλοηγός
Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος, Βαρκελώνη II
Λουκάς Κούσουλας, Εξηγημένα
Τάσος Πορφύρης, J. R.
Λεωνίδας Ζενάκος, Αιώνια
Γιάννης Νεγρεπόντης,Ένας διορισμός
Μάρκος Μέσκος, Η πελάτισσα Ευανθία
Ορέστης Αλεξάκης, Επίγραμμα - Η Κλειώ - Ο έσχατος - Αισιοδοξία - Σκοτάδι - ΒΥΘΟΣ 1985: Ω αφήστε με να περπατώ - Είσαι νερό - Λοιπόν ενσώματος - Σε αναγγέλλω στο φως - Τα επίμετρα - ΨΥΧΟΓΕΝΕΙΑ - Kι όπως θρηνούσα - Έκλεισα τις ρωγμές - H μεταμόρφωση - Ο ΛΗΞΙΑΡΧΟΣ 1989: Μαρία ή το θαύμα της βροχής - ΝΥΧΤΟΦΙΛΙΑ 1995
Ματθαίος Μουντές, Σε ζωγραφίζω στην επιφάνεια των νερών
Νίκος Γρηγοριάδης, Συμβίωση
Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ, Στον κόσμο που γεννήθηκα τα χάνει κανείς όλα
Λεία Χατζοπούλου-Καραβία, Η αιτία που σωπαίνω
Χρίστος Ρουμελιωτάκης, Καράβια '57
Γιώργης Μανουσάκης, Το φίδι των αγρών
Γιώργος Δανιήλ, Στο γραφικό λιμάνι
Τάσος Ρούσσος, Μέθοδος
Πρόδρομος Χ. Μάρκογλου, Πάνω σας γαντζώνω η φωνή μου
Ανδρέας Αγγελάκης, Παράκληση
Κυριάκος Χαραλαμπίδης, Κάθε φορά που γίνεται αδικία στη γη
Μάνος Ελευθερίου, Την ώρα που έγραφα
Νίκος Καρανικόλας, Διασπορά ομηλίκων
Μάριος Μαρκίδης, Νανούρισμα
Τάσος Δενέγρης, Απόσταγμα τοπίου
Τόλης Νικηφόρου, Άλφα στερητικό
Χρίστος Λάσκαρης, Σύντομο βιογραφικό
Ανέστης Ευαγγέλου, Η κατάληξη
http//:www.spoudasterion.pblogs.gr
Λίγα λόγια για τους εκπροσώπους της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς:
Εφημ. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, Πολιτισμός, Οι ποιητές της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς :
... O ίδιος (Αλέξης Ζήρας), αποδίδοντας στην έννοια γενιά «κοινωνιολογική και εθνολογική σημασία», σημείωσε τη «μεγάλη θεματολογική έκταση» της συγκεκριμένης γενιάς, αλλά και ως «μεγάλο "υπέδαφος"» της θεματολογίας της τον εμφύλιο πόλεμο, που αποτέλεσε «μυθογόνο ιστορικό διάστημα, παραμυθικό της ποιητικής φαντασίας, της ατομικής και συλλογικής μνήμης, που φλέγεται από τη ματαίωση των προσδοκιών».
Παρά ταύτα ο Αλ. Ζήρας, πιστεύει ότι «δεν πρέπει να ερμηνεύουμε πολιτικά» την ποίηση αυτής της γενιάς. Δεν μπορούμε να «κατατάσσουμε συλλήβδην τους ποιητές σε ορισμένες κατηγορίες», θεωρώντας ότι «απεικονίζουν στο έργο τους την ατμόσφαιρα της ιδεολογικής αναδίπλωσης, του φόβου, της απελπισίας, της απογοήτευσης». Ο μελετητής, θυμούμενος τον Γιάννη Ρίτσο, σημείωσε και την ύπαρξη, συχνά, μιας αντίφασης «μεταξύ ιδεολογίας και ποιητικής φαντασίας». Αντίφαση για την οποία ο Γ. Ρίτσος, σε συζήτησή του με τον «Ρ», έλεγε «Πού τελειώνει το χρέος και πού αρχίζει η ποίηση; Οι άνθρωποι εύκολα αναγνωρίζουν και επικροτούν μέσα στους στίχους τις ιδέες που αγαπούν, μα δύσκολα προσεγγίζουν την ποίηση. Η μεγάλη ιδέα που μπορεί να σχηματίσει ο ποιητής για τον εαυτό του (...) μπορεί να τον κάνει κάποτε να "φουσκώσει" ως τη γελοιότητα, να πιστέψει πως είναι ο εκπρόσωπος του λαού ή της χώρας του. Και το χειρότερο, αυτό το "φούσκωμα" να περάσει στην ποίηση, περιβλημένο τάχα τη δικαιωμένη "αντικειμενική έπαρση" των δυνάμεων που αντιπροσωπεύει» (http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=1481925&publDate=)
Παρασκευή 5 Ιουνίου 2009
Θανάση Παρασκευαϊδη, Τί έτρωγαν οι Αιολείς στα χρόνια της Σαπφούς
ΠΗΓΗ:
ΑΙΟΛΙΚΑ ΦΥΛΛΑ, Περιοδικό Λόγου & Τέχνης,
χρονιά Θ΄, τεύχος 37, Απρίλιος 1995.
Το πεζογράφημα της εβδομάδας.
Τατιάνα Γκρίτση Μιλλιέξ, Η έξοδος
Λίγα λόγια για τη ζωή και το έργο της
Η Τατιάνα Γκρίτση - Μιλλιέξ γεννήθηκε στην Αθήνα, κόρη του Μιχάλη Γκρίτζη και της Ελένης Σάλαρη. Τέλειωσε το Γυμνάσιο με μαθήματα κατ’ οίκον, ενώ ασχολήθηκε για λίγο και με το χορό.
Το 1942 γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μετά από σύντομο διάστημα παρακολούθησης μαθημάτων εγκατέλειψε τις σπουδές της και στράφηκε στην εκμάθηση της γαλλικής γλώσσας (Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών) και στη φωνητική (Ελληνικό Ωδείο).
Το 1939 παντρεύτηκε το γάλλο λόγιο και φιλέλληνα Ροζέ Μιλλιέξ (τον γνώρισε στο γαλλικό ινστιτούτο), με τον οποίο απέκτησε αργότερα δυο παιδιά.
Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής εντάχτηκε στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο και ως εθελόντρια στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό.
Από το 1945 ως το 1975 ταξίδεψε -με ενδιάμεσες επιστροφές στην Ελλάδα- στη Γαλλία, την Κύπρο και την Ιταλία. Στη Γαλλία (1945-1946) οι Μιλλιέξ συνέχισαν τη δράση τους υπέρ της Ελλάδας και η Τατιάνα παρακολούθησε παράλληλα μαθήματα Ιστορίας Τέχνης και Αισθητικής στο Λούβρο. Την ίδια περίοδο πήρε μέρος στο Α΄ διεθνές Συνέδριο Γυναικών στο Παρίσι με θέμα της την αντιστασιακή δράση των ελληνίδων. Μετά την ανάληψη από τον Μιλλιέξ της διεύθυνσης σπουδών του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών (1947) επέστρεψαν στην Αθήνα, όπου παρέμειναν ως το 1959.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου εργάστηκε στο κέντρο Μικρασιατικών Μελετών, πήρε μέρος σε διάφορες εκθέσεις ζωγραφικής ανά την Ελλάδα και εντατικοποίησε τη συγγραφική της δραστηριότητα. Ακολούθησε μια μεγάλη περίοδος παραμονής του ζευγαριού στην Κύπρο (1959-1971), όπου ο Ροζέ εργάστηκε στο εκεί Γαλλικό Μορφωτικό Κέντρο και η Τατιάνα στράφηκε σε προσπάθειες για την πολιτιστική αναβάθμιση του τόπου. Στη συνέχεια έφυγαν για τη Γένοβα της Ιταλίας. Εκεί έδρασαν υπέρ της ίδρυσης έδρας νεοελληνικών σπουδών στο πανεπιστήμιο και ενάντια στη δικτατορία του Παπαδόπουλου, που είχε στο μεταξύ αφαιρέσει από την Τατιάνα την ελληνική υπηκοότητα.
Μετά τη μεταπολίτευση επέστρεψαν στην Ελλάδα και η Μιλλιέξ εργάστηκε στο ΕΙΡ (1964-1965, 1974-1975, 1983-1984) και την ΕΡΤ2 (1984-1985) ως υπεύθυνη εκπομπών. Ως δημοσιογράφος και κριτικός συνεργάστηκε με πολλές εφημερίδες [Ανεξάρτητος Τύπος (1957-1959), Ανένδοτος (1964-1965), Αυγή (1974-1977), Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (1976-1984), Τα Νέα (Κύπρου - 1964-1970), Δημοκρατική (Κύπρου) κ.α.] και με πάρα πολλά περιοδικά. Είναι μέλος της Ακαδημίας Racine του Παρισιού, ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, του Πεν Κλαμπ, του Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου, της Εταιρείας Κριτικών και Εικαστικών Τεχνών και της Στέγης Καλών Τεχνών και Γραμμάτων (πρόεδρος από το 1981 ως το 1986). Τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο διηγήματος, το βραβείο των Δώδεκα, το κρατικό βραβείο μυθιστορήματος και το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών. Την πρώτη της επίσημη εμφάνιση στη λογοτεχνία πραγματοποίησε το 1945 με δημοσιεύσεις διηγημάτων της στο περιοδικό Ελεύθερα Γράμματα. Κατά τη διάρκεια της κατοχής είχε παράνομα κυκλοφορήσει μια μετάφραση του έργου του Βερκόρ (Ζαν Μπριλέ) Η σιωπή της θάλασσας, ενώ ασχολήθηκε επίσης με θεατρικές μεταφράσεις που ανέβηκαν από τους θιάσους Βουτέρη, Κατράκη και άλλων.
Σημειώνεται επίσης η έκδοση από τον Κέδρο το 1973 (με τίτλο Σπαράγματα) μέρους του αρχείου της που σώθηκε από την κατάσχεση της απριλιανής δικτατορίας.
Βασικά χαρακτηριστικά του πεζογραφικού έργου της είναι η έμφαση στην απεικόνιση ψυχολογικών διεργασιών με συνακόλουθη χαλάρωση της δομής και της συνοχής των κειμένων της. Έντονη είναι επίσης στη γραφή της η ποιητική διάσταση του λόγου, η παρουσία των στοιχείων της φαντασίας, της μνήμης, βιωματικής και διακειμενικής, και του εσωτερικού χρόνου.
ΠΗΓΗ: Εθνικό Κέντρο Βιβλίου,
http://www.ekebi.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=461&t=143
Η ΕΞΟΔΟΣ
_________________
Πέμπτη 4 Ιουνίου 2009
Η κατάσταση σηκώνει τσιγάρο !
Επιφυλλίδα από τον Γ.Π.Σαββίδη, εφημ.ΤΑ ΝΕΑ, 13/1/1992
http//:www.spoudasterion.pblogs.gr
http//:www.spoudasterion.pblogs.gr
Τετάρτη 3 Ιουνίου 2009
Τρίτη 2 Ιουνίου 2009
Ανθολογία νεοελληνικής ποίησης
Πρώτη μεταπολεμική γενιά
(Σαχτούρης,Αναγνωστάκης, Βαρβιτσιώτης, Δημάκης, Δικταίος, Βαλαωρίτης, Κακναβάτος, Σινόπουλος, Θασίτης, Βακαλό, Βαβούρης, Κύρου, Γεραλής,..............)
στο http://spoudasterion.pblogs.gr/2009/06/anthologia-neoellhnikhs-poihshs-prwth-metapolemikh-genia.html
Δευτέρα 1 Ιουνίου 2009
Ιστορικά μελετήματα για τη Λέσβο: Από που πήρε το όνομά της η Καλλονή Λέσβου
Πηγή: Βασίλης Καπάνταης, Πιθανή ερμηνεία προελεύσεως του ονόματος της κωμοπόλεως Καλλονής Λέσβου, Λεσβιακά, Δελτίον της Εταιρείας Λεσβιακών Μελετών, τ. Ι, σσ. 156-163, Μυτιλήνη, 1987
Ποιήματα για την ποίηση: Mίλτος Σαχτούρης, Τα δώρα
Μίλτος Σαχτούρης, Τα δώρα
Σήμερα φόρεσα ένα
ζεστό κόκκινο αίμα
σήμερα οι άνθρωποι μ' αγαπούν
μια γυναίκα μού χαμογέλασε
ένα κορίτσι μού χάρισε ένα κοχύλι
ένα παιδί μού χάρισε ένα σφυρί
Σήμερα γονατίζω στο πεζοδρόμιο
καρφώνω πάνω στις πλάκες
τα γυμνά άσπρα ποδάρια των περαστικών
είναι όλοι τους δακρυσμένοι
όμως κανείς δεν τρομάζει
όλοι μείναν στις θέσεις που πρόφτασα
είναι όλοι τους δακρυσμένοι
όμως κοιτάζουν τις ουράνιες ρεκλάμες
και μια ζητιάνα που πουλάει τσουρέκια
στον ουρανό
Δυο άνθρωποι ψιθυρίζουν
τι κάνει την καρδιά μας καρφώνει;
ναι την καρδιά μας καρφώνει
ώστε λοιπόν είναι ποιητής.
Κυριακή 31 Μαΐου 2009
Σαν σήμερα... (από το ιστορικό αρχείο της ΕΡΤ)
Δείτε τα σημαντικότερα γεγονότα της ελληνικής & παγκόσμιας ιστορίας που έγιναν σαν σήμερα στη διεύθυνση http://spoudasterion.pblogs.gr/san.html