Εδώ γράφουμε αυτά που θέλουμε να εμφανίζονται στην αρχική μας σελίδα.
Εδώ γράφουμε αυτά που θέλουμε να εμφανίζονται μετά το "Διαβάστε περισσότερα".
Συμπεριλάμβαναν ένα πλήθος παμπάλαιων εθίμων, αλλά κυρίως εκφράζανε την ανάγκη για ψυχαγωγία, την απελευθέρωση από τα «μη» και τις απαγορεύσεις μιας κατεξοχήν καταπιεστικής κοινωνίας για τους πολλούς.
Παράσταση μεθυσμένου Διόνυσου που επιστρέφει από το ξεφάντωμα
στηριζόμενος σε σάτυρο. Η συσχέτιση των Απόκρεω με τις διονυσιακές
τελετές στην αρχαία Ελλάδα είναι κοινός τόπος στη λαογραφία.
Σηματοδοτούν τη μετάβαση από τον χειμώνα προς την άνοιξη, συνδυάζοντας γήινες - υλικές απολαύσεις και μεταφυσικές ανησυχίες. Το λατρευτικό-μαγευτικό σκέλος υποχώρησε με την πάροδο του χρόνου...
του Δ.Μαρωνίτη,
Συνεχίζεται ο λόγος για τη διαστροφή της ανάγνωσης, όπως τη φανέρωσε το 1903 στο ομότιτλο δοκίμιό της η θαρραλέα Αμερικανίδα Ηντιθ Γουώρτον, συγγραφέας με σημαντικό και πολύτροπο έργο, επιρρίπτοντας την ευθύνη κυρίως σε έναν τύπο αναγνώστη που τον ονόμασε μεταφορικά «μηχανικό». Θυμίζω ότι μεταφρασμένο το προκλητικό και προδρομικό αυτό κείμενο από την Ευαγγελία Ανδριτσάνου κυκλοφόρησε πρόσφατα στις εκδόσεις Αγρα εκτός εμπορίου. Την περασμένη Κυριακή περιορίστηκα σε τρεις καίριες βολές, με τις οποίες ευθαρσώς η Ηντιθ Γουώρτον προσβάλλει κάποιον διαστροφικό τρόπο ανάγνωσης, διακριτό ήδη στις αρχές του εικοστού αιώνα...
του Δ.Χασάπη,καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
Η κερδοσκοπία της αγοράς, η κερδοφορία των επιχειρήσεων, τα μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια και άλλοι συναφείς λεκτικά όροι του τρέχοντος πολιτικού λεξιλογίου συσκοτίζουν την έννοια του κέρδους ως υλικού αποτελέσματος μιας δραστηριότητας ή μιας συναλλαγής, συσχετίζοντάς το επιλεκτικά και κατά περίπτωση με την ηθική, το δίκαιο ή την οικονομία και αποδίδοντάς του άλλοτε θετική και άλλοτε αρνητική αξία. Το ίδιο συμβαίνει και με πολλές άλλες έννοιες και λέξεις με τις οποίες μας βομβαρδίζουν συστηματικά αυτές τις μέρες τα πολιτικά επιτελεία του δικομματισμού και τα προσκείμενά τους ραδιοτηλεοπτικά μέσα στην προσπάθεια να νομιμοποιήσουν ως αναγκαία και να καταστήσουν αποδεκτά ως αναπόφευκτα τα οικονομικά και πολιτικά σχέδια της κυβέρνησης...
του Αντώνη Λιάκου, καθηγητή Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Παρακολουθώντας τη συζήτηση για τη μετανάστευση στη Βουλή, αλλά και στα Μέσα, σκεπτόμουν ότι οι φοιτητές της Ιστορίας, στο μέλλον, θα έχουν πλούσιο υλικό για να σκιαγραφήσουν ιδεολογίες και πολιτισμικές συμπεριφορές της ελληνικής κοινωνίας στις αρχές του 21ου αιώνα. Φοβάμαι όμως ότι οι μεταγενέστεροι θα ντρέπονται για όσα ακούγονται τώρα. Θαρρείς μάλιστα πως η ελληνική ιστορία έχει μπει σ΄ ένα shaker, όπου όροι, φράσεις, ιδέες, γεγονότα, ξεκομμένα από τα συμφραζόμενά τους, χτυπιούνται παράγοντας έναν αφρό από πομφόλυγες που ξεχειλίζει και κατακλύζει τα πάντα και κυρίως τις συνειδήσεις.
του Θ.ΓΙΑΛΚΕΤΣΗ
«Να είμαστε αριστερά και παρά ταύτα να σκεφτόμαστε» έλεγε συνομιλώντας με τον Ρολάν Ζακάρ ο Κώστας Αξελός, ο μεγάλος στοχαστής, που πέθανε πρόσφατα (4 Φεβρουαρίου) στα 86 χρόνια του. Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα συνέντευξης του Κώστα Αξελού, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Radical Philosophy» τον Μάρτιο του 2005.
του Κώστα Γεωργουσόπουλου
Ο ΓΙΑΚΟΜΠ ΓΚΡΙΜ (1785-1863) ΚΑΙ Ο ΒΙΛΧΕΜ
ΓΚΡΙΜ (1786-1859), ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΦΙΛΟΛΟΓΟΙ,
ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΟΙ, ΛΕΞΙΚΟΓΡΑΦΟΙ, ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΤΗΣ
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΟΓΡΑΦΟΙ-ΜΥΘΟΓΡΑΦΟΙ
ΚΑΙ ΣΥΛΛΕΚΤΕΣ ΛΑΪΚΟΥ ΠΡΟΦΟΡΙΚΟΥ ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΟΥ
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΚΟΙ
ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΥ
ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
του Δημοσθένη Κούρτοβικ
Η κρίση κατεβάζει τους δείκτες ευημερίας, αλλά ανεβάζει τα επίπεδα διανοητικής εγρήγορσης. Αναστατώνει την κοινωνία, αλλά οργανώνει καλύτερα τα μυαλά. Ανακόπτει την οικονομική ανάπτυξη, αλλά ευνοεί την πολιτισμική ανάπτυξη. Εξαπολύει το φάσμα της καταστροφής, αλλά θρέφει και το σπέρμα της δημιουργίας. Όλα αυτά είναι σωστά κι έχουν επισημανθεί από αρκετούς, με ποικίλες διατυπώσεις. Σπάνια όμως αναφέρεται, ακόμα και από αυτούς, μια προϋπόθεση, χωρίς την οποία όλα αυτά τα θετικά παράγωγα μιας κρίσης είναι ανέφικτα. Η προϋπόθεση αυτή είναι ότι η κρίση θα έχει εσωτερικευτεί, ότι θα έχει γίνει και κρίση των συνειδήσεων. Που σημαίνει ότι δεν βολευόμαστε πια στις παλιές πεποιθήσεις μας, αναζητούμε καινούργιες, πιο σύνθετες απαντήσεις, αισθανόμαστε την ανάγκη να δούμε τα πράγματα από διαφορετική σκοπιά. Δεν περιμένουμε βέβαια μια τέτοια στάση από το σύνολο της κοινωνίας. Την περιμένουμε όμως από τα, κατά τεκμήριο, πιο ανήσυχα και δυναμικά τμήματά της ή από τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης...
Πέντε σταθμοί που επηρέασαν την πορεία της χώρας από τη δημιουργία του ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα
του Βασιλη Πατρωνη, Επίκουρου καθηγητή του Πανεπιστημίου Πατρών
του Δ.Παπαγγελή καθηγητή του Τμήματος Φιλολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
«Επιθετικότητα, υβριστικός παροξυσμός, δυσανεξία και περιφρόνηση αποτελούν την ημερήσια διάταξη στα blogs που ανταλλάσσουν μεταξύ τους άνθρωποι οι οποίοι δεν γνωρίζονται προσωπικά». Η επισήμανση έγινε πριν από μερικές εβδομάδες σε κύριο άρθρο του βρετανικού «Guardian», και θα μπορούσε να εντυπωσιάσει μόνον όσους δεν έτυχε να κάνουν δειγματοληψία από αυτό το καινούργιο τουρνουά αντισφαίρισης. Ορισμένοι από τους κατηγορουμένους απάντησαν με προβλεπτή, και επαυξημένη, επιθετικότητα· αλλά η πιο ενδιαφέρουσα αντίδραση ήταν αυτή που διαφήμιζε τις θεραπευτικές ιδιότητες της διαδικτυακής παρρησίας: «Ο κόσμος χρησιμοποιεί τα blogs για να εκφράζει ανώνυμα γνώμες, φόβους, άγχη και θυμό. Ευτυχώς, γιατί έτσι εκτονώνεται ενέργεια που θα μπορούσε να καταλήξει σε βίαιη συμπεριφορά ή σε αυτοκτονία». Ως βήμα προσωπικής εξομολόγησης, είπαν άλλοι, το blog δεν κάνει τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από το να μετατοπίζει στον δημόσιο χώρο τον εσωτερικό μονόλογο ενός σκεπτόμενου ατόμου...
του Θ.Λιανού, καθηγητή Πολιτικής Οικονομίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Κύριο θέμα της ειδησεογραφίας των τελευταίων εβδομάδων είναι η τρομοκρατία σε παγκόσμια κλίμακα. H συχνότητα των τρομοκρατικών ενεργειών και τα χιλιάδες θύματα υποδεικνύουν ότι πράγματι η διεθνής κοινότητα έχει να επιλύσει ένα σοβαρότατο πρόβλημα. Είναι βέβαιο ότι, σε ζητήματα όπως η τρομοκρατία, υπάρχουν πλευρές και μυστικά τα οποία εμείς οι απλοί πολίτες θα τα μάθουμε αργά ή δεν θα τα μάθουμε ποτέ. Πληροφορούμεθα μόνο εκείνα που δεν είναι δυνατόν να αποκρυβούν και εκείνα των οποίων η δημοσιοποίηση κρίνεται σκόπιμη. Είναι πολύ πιθανόν ότι οι γνώσεις μας περί τρομοκρατίας είναι πολύ περιορισμένες και μεροληπτικές.
του Μάριου Πλωρίτη
ΩΣ πού θα φτάσει η εμπορία, υπόθαλψη και προαγωγή των πιο θηριωδών ανθρώπινων ενστίκτων;
του Ευγένιου Αρανίτση
«Ένας φίλος», είπε ο Βίτγκενσταϊν, «είναι κάποιος με τον οποίο μπορείς να λες ανοησίες με τη σέσουλα». Εγώ, απεναντίας, πίστευα πάντα πως ένας φίλος είναι κάποιος με τον οποίο μπορείς να ανοίγεις συζητήσεις όχι απλώς σοβαρές αλλά κυριολεκτικά επικίνδυνες. Περιττό να υπογραμμίσω πόσο ευχάριστο είναι να εντοπίζει κανείς τα λάθη του Βίτγκενσταϊν. Δεν συμβαίνει πλέον καθημερινά, πώς να το κάνουμε...