Δευτέρα 9 Αυγούστου 2010

Η κρίση του Βιζυηνού

Η κρίση του Βιζυηνού


Φαντάζομαι ότι θα τυχαίνει κάποτε, σε αναπάντεχες συνήθως στιγμές, να θυμηθείτε το δίστιχο του Βιζυηνού «μετεβλήθη εντός μου / και ο ρυθμός του κόσμου». Έχει πια γίνει εμβληματική φράση, που με τη λιτή δύναμή της αντιστέκεται στην κακή τύχη της υπόλοιπης ποίησής του. Από τόσο λυρισμό, που βούλιαξε στον καιρό, είναι ειρωνικό ότι σώθηκαν στη συλλογική μνήμη κάποια θραύσματα, τα οποία ορισμένοι εκδότες συγκαταλέγουν υπό την ενότητα «στίχοι γραμμένοι στο φρενοκομείο»,1 και δυο τρία ακόμη ποιήματα που ανήκουν στη «διαυγή» περίοδο...

Αι αρχαί των τεχνών

Αι αρχαί των τεχνών
του ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΒΙΖΥΗΝΟΥ
Αι τέχναι, όπως πάσα ενέργεια εν γένει, κέκτηνται κατ' ανάγκην, πλην της ιστορίας των αποτελεσμάτων αυτών, και μίαν άλλην ιστορίαν, την ιστορίαν των αιτιών των παραγουσών τ' αποτελέσματα ταύτα. Η δ' ιστορία αυτή, ασύνδετος προς ονόματα, η αυτή κατά πάντα χρόνον, διά πάσαν χώραν, και διά πάντα τεχνίτην, θα ήτο κατάλληλος να πληρώση το κενόν το υφιστάμενον έτι μεταξύ της αρχής των τεχνημάτων και της αρχής των τεχνών...

Πέντε κείμενα για τον Σωκράτη

Πέντε κείμενα για τον Σωκράτη

Με δύναμη από τη Μυτιλήνη

Η παρουσία των ελληνικών οικογενειακών επιχειρήσεων στον ευρωπαϊκό κόσμο του 19ου και του 20ού αιώνα, η σχέση της οικογένειας με την επιχείρηση και την επιχειρηματικότητα, η παραγωγικότητα, τα πλεονεκτήματα αλλά και τα όρια των οικονομικών δραστηριοτήτων αυτού του τύπου αναδύονται μέσα από μια μελέτη που συνδέει αριστοτεχνικά το ιδιωτικό με το δημόσιο...

Διαβάστε περισσότερα στο: http://spoudasterion.pblogs.gr

Με αφορμή τον «Μοσκώβ-Σελήμ»


Το έργο του Βιζυηνού με έχει «παγιδεύσει» για χρόνια σε επανειλημμένες αναγνώσεις. Θα επεξεργαστώ, στη συνέχεια, αυτή την εντύπωση της «παγίδευσης», συνδέοντάς την με διεξόδους που μοιάζει να δίνει το έργο του Βιζυηνού σε σύγχρονα ζητούμενα της ανθρωπολογίας της τέχνης...

Καθ' οδόν: Στη Λέσβο


Μόλυβος. Η γειτονιά του αρχοντικού Γιαννάκου (κόκκινο σπίτι)
Απίστευτη ομορφιά, απέραντοι ελαιώνες, χιλιάδες καμαρωτά πεύκα, ατέλειωτες αμμουδιές και με ένα εκπληκτικό απολιθωμένο δάσος, η Λέσβος, το νησί με το καλό κλίμα, τους φιλικούς κατοίκους, ο τόπος με το πολύ «χτες», αλλά και το σημαντικό «σήμερα», συνεχίζει να μοιάζει με μια παραμυθένια, προκλητικά ανοιχτή, βεντάλια.






Read more: http://spoudasterion.pblogs.gr/#ixzz0w6iabbgN
Under Creative Commons License: Attribution

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails

AddThis

| More